اقتصادنامه: اخیر برخی افراد در فضای مجازی با انتشار مطالبی علیه «مسعود نیلی» به تخریب وی پرداخته اند. در جریان استیضاح وزیر اقتصاد نیز برخی نمایندگان به صراحت اعلام کردند که چون دستشان به نیلی و برخی دیگر از اعضای کابینه نمی رسد، مسعود کرباسیان را استیضاح کرده اند. به راستی چرا نیلی در حد دستیار رئیس جمهور هم تحمل نمی شود؟

مسعود نیلی، اقتصاددان سرشناس همدانی که به توصیه محمدتقی بانکی، وزیر برنامه و بودجه دولت میرحین موسوی وارد رشته اقتصاد شد و توانست در گرایش تحلیل سیتم های اقتصای دکترا بگیرد. در تقریبا در تمام دولت های پس از انقلاب در نقش سیاست گذاری بر عهده داشته است.

نیلی در دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف صاحب جایگاه علمی است و مدتی نیز مدیر گروه اقتصاد و ریاست دانشکده مدیرت و اقتصاد را بر عهده داشت. نیلی با روی کار آمدن حسن روحانی مشاور اقتصادی او بود. در ابتدا گفته می شد یکی از گزینه های اصلی سکانداری بانک مرکزی است که در نهایت ولی اله سیف رئیس کل این بانک شد.

نیلی در دولت یازدهم به عنوان مغز متفکر و تئوریسین اقتصادی این دولت به حساب میامد و در دوره فعالیت خود توانست مالعات عمیقی در خصوص اقتصاد ایران انجام دهد که نتایج آن در اولین کنفرانس اقتصاد ایران در دیماه 93 ارائه شد. او تاثیر مستقیمی بر ادبیات دولتمردان از جمله شخص رئیس جمهور داشت تا جایی که حسن روحانی در این کنفرانس گفت که تا به حال اقتصاد به سیاست یارانه می داده و از این به بعد این سیاست است که باید به اقتصاد یارانه بدهد. این سخن روحانی هیچ گاه عملی نشد و روز به روز که گذشت این اقتصادبود که دوباره به پرداخت یارانه به سیاست یارانه داد. در نهایت سیاست گذاری های اقتصادی به سمتی رفت که سایه سیاست بر تصمیم سازی ها چیره شد تا جایی که مسعود نیلی در یادداشتی مهم چندی پیش نوشت که در فضای سیاست زده هرگونه اعمال نظر در خصوص اقتصاد کاری عبث و بیهود بوده و بیشتر تمسخر اقتصاددانان را به دنبال خواهد داشت.

این یادداشت به نوعی انتقاد نیلی از روند سیاستگذاری های اقتصادی در دولت دوازدهم را نشان می داد که اوج آن را می شد در سیاست گذاری های ارزی در فروردین ماه 97 دید. از آن به بعد نیلی در هیچ یک از جلسات حضور نیافت و شایعه استعفای او از دولت قوت گرفت. با این خال نیلی سکوت کرد و در سکوت او بسیاری از اقتصاددانان نعاد گرا و مروجان اقتصاد اسلامی به او تاختند و شخص او را مسبب ناکارآمدی اقتصاد ایران و بحران کنونی دانستند.

نیلی هم اکنون سکوت کرده و پاسخی به این انتقادات نداده اما شواهد نشان می دهد نه نیلی و تیمش بلکه شخص رئیس جمهور برخی از اعضای تیم اقتصادی اوست که سیاست ها را مشخص می کند و حرف آخر ار حسن روحانی می زند.

در چنین شرایطی که نیلی به گوشه رانده شده و دست اواز سیاستگذاری ها کوتاه است، هنوز بسیاری از اقتصاددانان نوک پیکان انتقاد خود را به سوی او نشانه گرفته اند. اما سوال اینجاست که چرا همین نقش حداقلی نیلی در سیاستگذاری ها نیز تحمل نمی شود و کماکان برخی اصرار دارند که او را مسوول اصلی بحران اقتصادی کشور معرفی کنند؟