سالن پر شد از کسایی که اومده بودن تا داستان یه اقتصاددان رو بشنون که همیشه حرفش عدالت و آینده ایران بوده.

فرشاد مومنی: دغدغه‌مند عدالت و آینده

فرشاد مومنی، اقتصاددان ۷۰ ساله و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، از دهه شصت تا حالا حسابی سیاست‌های اقتصادی دولت‌های مختلف رو نقد کرده. ولی نقدش از جنس دعوا و خصومت نیست؛ یه جور دغدغه واقعی برای عدالت و اقتصاد پایداره. به جای اینکه به آدما گیر بده، میره سراغ سیاست‌ها و رویکردای اشتباه.
مثلاً وقتی دولت احمدی‌نژاد می‌خواست دانشگاه اقتصاد و مدیریت شریف رو منحل کنه، مومنی، با اینکه با این دانشگاه از نظر فکری زاویه داشت، بلند گفت: «نه به نابودی یه نهاد علمی!» یا توی انتخابات ۸۴، با اینکه سال‌ها سیاست‌های هاشمی رفسنجانی رو نقد کرده بود، جلوی احمدی‌نژاد ازش حمایت کرد. چرا؟ چون به قول خودش: «عدالتی که احمدی‌نژاد ازش حرف می‌زنه با عدالت ما زمین تا آسمون فرق داره.» این انتخاب‌ها نشون میده که مومنی فراتر از تعصبات شخصی عمل می‌کنه.

مومنی و ایران امروز
صدای مومنی هنوزم توی ایران می‌پیچه. تازه گفته با اینکه صادرات نفت زیاد شده، کسری بودجه هنوز بالاست و فروش اموال عمومی به دوستای دولت، عملاً «غارت دارایی‌های ملیه». گفته ۷۰ درصد ایرانی‌ها زیر خط فقرن یا دارن بهش نزدیک می‌شن و تا وقتی با فساد مبارزه نشه، هیچی نمی‌تونه اقتصاد ایران رو نجات بده.
مومنی حتی به مسائل محیط‌زیست هم بی‌تفاوت نیست. سیاست‌های سدسازی که به محیط‌زیست ضربه می‌زنه رو نقد کرده و گفته فرونشست زمین توی ایران پنج برابر میانگین جهانیه. این نشون میده دغدغه‌ش فقط اقتصاد نیست؛ دنبال یه آینده پایدار برای ایرانه.

چرا این شب مهم بود؟
شب بخارا برای فرشاد مومنی فقط یه مراسم نبود؛ یه جور گواهی بود که علی دهباشی چطور تو سخت‌ترین شرایط فرهنگ و اندیشه رو زنده نگه داشته. این برنامه نشون داد صداهایی مثل مومنی که با دغدغه عدالت و آینده حرف می‌زنن، سرمایه‌های واقعی ایرانن.

شب مبارزه و امید
توی دنیایی که اقتصاد و سیاست ایران پر از چالشه، شب بخارا برای فرشاد مومنی بهمون یادآوری کرد که نقدهای فکری و دغدغه‌های واقعی می‌تونن چراغ راه آینده باشن. علی دهباشی با این شب، نه‌تنها مومنی رو گرامی داشت، بلکه نشون داد فرهنگ و اندیشه، حتی جلوی مریضی و سختی، کم نمیارن.