خانه‌ای که کوچک‌تر شد
به گزارش اقتصادنامه، در ابتدای سال، برای خرید یک واحد ۷۰ متری در تهران به حدود ۷ میلیارد و ۱۴۰ میلیون تومان بودجه نیاز بود. اکنون همین واحد، بر پایه قیمت‌های فعلی، نزدیک به ۹ میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان قیمت دارد.
به بیان دیگر، با همان بودجه‌ای که فروردین امسال می‌شد خانه‌ای ۷۰ متری خرید، امروز فقط ۵۵ مترمربع می‌توان صاحب‌خانه شد. ر بازاری که متوسط درآمد خانوار سالانه به‌زحمت به ۳۰۰ میلیون تومان می‌رسد، این فاصله، معنایی جز عقب‌نشینی مداوم قدرت خرید ندارد.

نوسان یا جهش؟
بازار مسکن در ماه‌های اخیر نه با موج معامله، بلکه با نوسان در قیمت‌های پیشنهادی حرکت کرده است؛
بسیاری از فعالان بازار می‌گویند حجم فایل‌های فروش بالا رفته اما تقاضای واقعی کم است. فروشندگان، قیمت‌ها را با پیش‌بینی رشد تورم و احتمال جهش ارز تنظیم می‌کنند، در حالی که خریداران منتظر ثبات یا اصلاح‌اند. نتیجه، بازاری است که در ظاهر صعودی است اما در عمل، در رکود سنگینی فرو رفته است، رکودی که آمار معاملات واقعی آن را تأیید می‌کند.

فرکانس انتظارات
در بازار مسکن تهران، نوسان فقط در اعداد نیست، در رفتار هم هست: فروشنده‌ای که فروردین با امید به رونق فایل گذاشت، امروز فایلش را با قیمت جدیدتر اما همان بی‌مشتری نگه داشته است. خریدار هم هر ماه عقب‌تر می‌نشیند و رویای خانه‌دار شدنش کوچک‌تر می‌شود. در این چرخه، قیمت بالا می‌رود، معامله کم می‌شود و خانه از کالای مصرفی به نمادی از فاصله طبقاتی تبدیل می‌شود.
تهران دوباره در موجی از نوسان بی‌معامله افتاده است؛ جایی که پلتفرم‌ها پیش از تورم، انتظارات تورمی را ثبت می‌کنند.