در نازی‌آباد، نوساز بودن معمولاً با ورود به دامنه‌ای نسبتاً مشخص از قیمت همراه است. آگهی‌های فروش واحدهای تازه‌ساخت در این محدوده اغلب در بازه‌ای بین حدود ۷۵ تا ۹۵ میلیون تومان برای هر متر مربع قیمت‌گذاری شده‌اند. در برخی فایل‌ها، واحدهای ۵۰ تا ۷۰ متری نوساز در مجتمع‌های نوساخته با امکانات کامل، با قیمت‌هایی بین ۳٫۵ تا ۶ میلیارد تومان عرضه شده‌اند؛ به این معنا که خانواری که به‌دنبال یک واحد ۷۰ متری نوساز در نازی‌آباد است، باید خود را برای پرداخت رقمی در حدود ۵ تا ۷ میلیارد تومان آماده کند.
داده‌های یکی از پلتفرم های آنلاین در حوزه خرید و فروش ملک نشان می‌دهد میانگین هر متر آپارتمان در نازی‌آباد (بدون تفکیک نوساز و چندسال‌ساخت) در آبان ۱۴۰۴ حدود ۷۹ میلیون تومان بوده و دامنه‌ی پرتکرار قیمت در این محدوده، بین حدود ۵۹ تا ۹۹ میلیون تومان در نوسان است. می‌توان گفت نوساز در نازی‌آباد، به‌لحاظ قیمتی در نقطه‌ی میانی بازار این محله ایستاده است: زیر ۷۰ میلیون، معمولاً مربوط به واحدهای چندسال‌ساخت است و بالای ۱۰۰ میلیون، بیشتر در رده‌ی استثنا قرار می‌گیرد. در عمل خریداران و فروشندگان در همین چارچوب ذهنی به قیمت‌گذاری نزدیک می‌شوند.
در شهرری اما روایت متفاوت است. این‌جا واژه‌ی نوساز الزاما به یک سطح قیمتی خاص اشاره ندارد، بلکه بیشتر نقش چتری کلی دارد. در آگهی‌های شهرری می‌توان از واحدهایی سراغ گرفت که هر متر آن‌ها در محدوده‌های حاشیه‌ای‌تر (مثل کهریزک و جنوب بزرگراه‌ها) حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان قیمت خورده است. در مقابل، در خیابان‌های مرکزی‌تر شهرری یا محله‌هایی مانند ظهیرآباد و حیدری، نوسازهایی با قیمت‌های ۷۰ تا ۹۵ میلیون تومان برای هر متر مربع دیده می‌شود؛ عددی که تقریباً هم‌تراز با محدوده‌ی نوسازهای نازی‌آباد است.
میانگین قیمتی ثبت‌شده برای منطقه ۲۰ تهران در آبان ۱۴۰۴ حدود ۵۳ میلیون تومان در هر متر مربع بوده و دامنه‌ی پرتکرار قیمت بین ۳۲ تا ۷۳ میلیون تومان قرار دارد. اما در میان آگهی‌های نوساز، این میانگین حاصل دو بخش کاملاً متمایز است: گروهی از نوسازهای ارزان‌تر در حاشیه و گروهی گران‌تر در بخش‌های مرکزی. به همین دلیل، برچسب «نوساز» در شهرری به‌تنهایی گویای سطح قیمت نیست؛ موقعیت جغرافیایی، کیفیت ساخت و جای واحد در نقشه‌ی محله تعیین‌کننده‌تر است.
تفاوت نازی‌آباد و شهرری فقط در میانگین قیمت نیست؛ الگوی نوسان درون‌محله‌ای هم فرق دارد. در نازی‌آباد، قیمت آگهی‌های نوساز حول یک محور نسبتاً ثابت می‌چرخد و تغییرات بیشتر تابع امکانات یا موقعیت دقیق کوچه است. در شهرری، دامنه‌ی نوسان به‌مراتب گسترده‌تر است. ممکن است یک واحد ۶۰ متری نوساز در نقطه‌ای از شهرری حدود ۳ میلیارد تومان قیمت داشته باشد و چند محله آن‌سوتر، واحدی مشابه تنها کمی بالاتر از ۲ میلیارد قیمت‌گذاری شود. در همان زمان، آپارتمان نوساز ۷۰ تا ۸۰ متری در خیابان‌های اصلی شهرری گاهی با برچسب‌هایی نزدیک به ۷ یا ۸ میلیارد تومان عرضه می‌شود؛ قیمتی که به سطح نوسازهای نازی‌آباد نزدیک است.
این ناهمگونی معنای مهمی برای خریداران دارد. در نازی‌آباد، بررسی چند آگهی یا گفت‌وگو با چند مشاور املاک تصویری نسبتاً قابل پیش‌بینی از سطح قیمت می‌دهد. اما در شهرری، همین روش می‌تواند به برداشت‌های متفاوتی منجر شود؛ بسته به این‌که نمونه‌ها از کدام بخش شهر جمع شده باشد، ذهن خریدار ممکن است شهرری را «هنوز در محدوده‌ی ارزان‌ترها» یا برعکس «در آستانه‌ی هم‌سطح شدن با جنوب مرکزی تهران» تصور کند.
در هر دو منطقه باید به یک نکته توجه داشت: این اعداد از روی آگهی‌های منتشرشده در پلتفرم‌های آنلاین استخراج شده‌اند، نه از معاملات قطعی. عواملی مانند تخفیف در مذاکره، آگهی‌های قدیمی یا قیمت‌گذاری غیرواقعی برخی فروشندگان می‌تواند فاصله‌ای میان قیمت درج‌شده و رقم نهایی معامله ایجاد کند. با این حال، الگوی کلی آگهی‌ها تصویری از روند فعلی در نیمه‌ی جنوبی تهران ارائه می‌دهد؛ جایی که نوساز در نازی‌آباد به محدوده‌ی قیمت‌های میان‌رده‌ی شهر نزدیک شده و شهرری را به دو نیمه‌ی متفاوت تقسیم کرده است: نیمه‌ای که هنوز نوسازهای ۳۰ تا ۴۰ میلیونی دارد و نیمه‌ای که به محدوده‌ی ۷۰ تا ۹۰ میلیون نزدیک می‌شود. از نگاه اقتصاد مسکن، این شکاف نشان می‌دهد مرز سنتی «جنوب ارزان» در حال بازتعریف درون‌محله‌ای است و تحلیل بازار امروز، بیش از همیشه نیازمند نگاه جزئی‌نگر و محله‌محور است.